BIG ART 3 - 6 November 2022
dominique gebbink
‘vetri oscurati I’, 2022

(NL:)
Dominique Gebbink (Fotoacademie Amsterdam 2019, autonome fotografie) maakt haar werk in de online wereld, de wereld die eigenlijk al lang niet meer virtueel is, maar deel uitmaakt van onze dagelijkse realiteit. 

In die virtuele omgeving is onze fysieke wereld weer te zien in navigatie- en locatiebepaling-apps. Zoals een straat- of landschapsfotograaf beelden schiet zoals hij ze aantreft, schiet Gebbink haar beelden al vliegend over Apple Maps of al dwalend door Google Street View. 
Een wereld die haar wel bevalt; inkijk in een straat 9.023 km verderop, dan wel in de achtertuin van die gesloten buurman. De plaats van een vogel, of beter nog: een God, innemend, waarbij de straten zonnig en rustig zijn en de mensen in hun juiste proportie te zien. Misschien een inzicht gevend in onze verhouding tot de aarde, de ruimte om ons heen en tot elkaar. Genietend van de perfecties en imperfecties van de soft- en hardware. En dit alles zonder te hoeven letten op eventuele COVID-maatregelen en zonder enige vliegschaamte. 

Deze werkelijkheid zal in de loop der tijd vanzelfsprekend veranderen. Niet alleen doordat de landschappen en steden veranderen, maar ook door voortschrijdende technieken of door bijvoorbeeld wijzigingen in privacy-ethiek. 
Het vastleggen van deze representatie van de werkelijkheid en de interpretatie ervan zijn voor Gebbink van belang. Hoe volmaakt is de weergave van de werkelijkheid? Bestaat ze? En zien wij de werkelijkheid allemaal op dezelfde manier?
Zij gebruikt het door een ‘gevoelloze’ satelliet of robotcamera gemaakte basismateriaal doorgaans om een verhaal te vertellen. De onontkoombare perceptie van zowel haarzelf als de kijker wordt eerder duidelijk bij het gebruik van dit ‘neutrale’ materiaal. 


‘vetri oscurati I’ (getinte ramen) is een sterk uitvergroot beeld, gemaakt tijdens een reis in Apple Look Around.
Waarbij aan Dominique Gebbinks andere projecten een maatschappelijk fenomeen, een historische gebeurtenis, gedachte of gevoel ten grondslag ligt, is het project ‘vetri oscurati’ (‘tinted windows’) kaderloos. En pakken de representatie van onze wereld en perceptie ervan ditmaal de hoofdrol. 

Zwerven zonder begrenzing. Maar zich bewust van het veilige venster op afstand, van waaruit de wereld wordt bekeken en met de onontkoombare inkleuring.


​(UK:)

Dominique Gebbink (Fotoacademie Amsterdam 2019, autonomous photography) makes her work in the online world, the world that, actually, is not that virtual anymore, but part of our daily reality.

In that virtual environment, our physical world, in turn, can be seen in navigation and location apps. Just as a street or landscape photographer shoots images as he finds them, Gebbink shoots her images flying over Apple Maps or wandering through Google Street View.
A world that suits her; a view into a street 9,023 km away, or into the backyard of that private neighbour. Taking the place of a bird or better yet, a God, where the streets are sunny and quiet and people can be seen in their proper proportion. Perhaps giving an insight into our relationship to the earth, the space around us and to each other. Enjoying the perfections and imperfections of the soft- and hardware. And all this without having to pay attention to any COVID measures and without any flight shame.

This reality will of course change over time. Not only because the landscapes and cities change, but also because of advancing technology or, for example, due to changes in privacy ethics.

Capturing this representation of reality and its interpretation are important to Gebbink. How perfect is the representation of reality? Does she exist? And do we all see reality in the same way? She usually uses the basic material made by a 'numb' satellite or robotic camera to tell a story. The inescapable perception of both herself and the viewer becomes more apparent when using this 'neutral' material.


'vetri oscurati I' is a highly magnified image, made on a journey in Apple Look Around.
Where Dominique Gebbink's other projects are based on a social phenomenon, a historical event, thought or feeling, the project 'vetri oscurati' ('tinted windows') is frameless. And this time, the representation of our world and perception of it take the lead.

​Wandering without limits. But aware of her safe remote window, from which the world is viewed, and with the inescapable colouring.